Odbył się specjalny pokaz krótkometrażowego filmu „Cichy plan”

Po projekcji, w której uczestniczyli aktorzy, ekipa i goście, scenarzysta i reżyser filmu Ömer Yıldırım powiedział w wywiadzie dla AA, że decyzja o nakręceniu filmu była wynikiem dyskusji, które odbyli podczas zeszłorocznego Festiwalu Filmowego w Cannes.

Yıldırım, który stwierdził, że rozmawiał z producentami i filmowcami w Cannes razem z aktorem i producentem Mehmetem Şah Çelikiem, powiedział: „Spotkaliśmy się z wieloma ludźmi. Byliśmy w centrum uwagi przy każdym stole, przy którym siedzieliśmy, słuchali nas, ale gdy nadeszła część projektu, poczuliśmy, że czegoś brakuje. Napisałem scenariusz, gdy tylko wróciłem, i zaczęliśmy bardzo szybko”.

Stwierdzając, że wszyscy aktorzy byli profesjonalistami, z wyjątkiem dwóch osób, które były całkowicie głuche, oraz jednego, który był instruktorem języka migowego i tłumaczem, Yıldırım zauważył:

„Dzięki temu filmowi nauczyliśmy się wielu rzeczy. Nauczyliśmy się, jak komunikować się z głuchymi. Było wiele rzeczy, których nie wiedzieliśmy. Tak, napisałem historię tego filmu, ale nauczyłem się też wiele podczas jego realizacji. Wiele mi to dało. Chociaż historia jest oryginalna i tak wrażliwa, aktorzy i technika musieli być tacy sami, aby wyszła dobrze. Dlatego nie unikaliśmy niczego. Pracowaliśmy z bardzo profesjonalnym zespołem i profesjonalnym sprzętem. Wierzyliśmy, że w ten sposób możemy opowiedzieć to lepiej. Jesteśmy bardzo zadowoleni z rezultatu”.

Yıldırım, który stwierdził, że film przyciągnął uwagę na międzynarodowych festiwalach i że nominacje i pokazy będą kontynuowane, powiedział: „Nasza fabuła była w zasadzie taka. Ponieważ 65 procent filmu to sceny zdominowane przez głuchych, z napisami, gdzie głusi są obecni. Innymi słowy, Turek i Japończyk obejrzą 65 procent filmu z napisami. Wszyscy na świecie obejrzą film na równych warunkach. Dlatego też zaprezentowaliśmy naszą pracę również na rynku światowym. A zainteresowanie i uwaga, jaką otrzymaliśmy od nich, bardzo nas cieszą”.

Aktor i prawnik Mehmet Şah Çelik stwierdził, że kino było jego marzeniem i powiedział: „Powiedzieliśmy: zróbmy to i zabraliśmy się do pracy. Na początku nie wiedziałem, że zagram osobę głuchą. Reżyser Ömer Yıldırım powiedział: „Co jeśli zagrasz osobę głuchą? Masz 5-6 zdań”. I tak zrobiłem. Oprócz aktorstwa, granie osoby głuchej to zupełnie inna sprawa. Znam wszystkie ruchy na pamięć, ale oni patrzyli na język migowy bardzo estetycznie i zwracali szczególną uwagę na ruchy. Więc zaczęliśmy od zera i uczyliśmy się wszystkich ruchów od nowa. To było bardzo trudne dla aktora, to coś, co stanowi wyzwanie dla ludzi. Ponieważ musimy przekazać emocje. Musisz wykonywać ruchy poprawnie, a nie emocje. Emocje i ruchy musiały iść równolegle w tym samym czasie. W tym sensie było to trochę trudne, ale była to przyjemna praca”.

Artysta teatralny i filmowy Sabri Arafatoğlu zauważył, że w filmie zagrał dziadka, który stracił dziecko i opiekuje się głuchym wnukiem.

Arafatoğlu, który stwierdził, że jego wnuk w filmie jest kimś, kto ma trudności z komunikacją, ponieważ nie słyszy, powiedział: „Ale pojawia się nadzieja, historia się zacznie. Z tą nadzieją pojawia się dziadek, który jest podekscytowany i szczęśliwy, że jego dziecko będzie mogło usłyszeć wspomnienia pozostawione przez matkę. To było bardzo szczere, wszyscy grali, żyjąc. Nie odgrywaliśmy roli, że tak powiem. To również doprowadziło do bardzo szczerej pracy”.

Arafatoğlu, który zauważył, że mimo iż był to film krótkometrażowy, w jego produkcji wzięła udział bardzo liczna i profesjonalna ekipa, powiedział:

„Dlatego ta praca jest tak cenna. Została nakręcona z wielką solidarnością. Niestety, takie prace są bardzo trudne do nakręcenia z powodu trudności ekonomicznych. Ponadto nigdy w życiu nie okazaliśmy sobie prawdziwej empatii. Gdybyśmy byli głusi i niemi i groziłaby nam utrata bliskiej osoby, czyjego głosu chcielibyśmy usłyszeć? Nigdy nie zadawaliśmy sobie tego pytania. W rzeczywistości motto filmu brzmi: „Gdyby pewnego dnia wszystkie dźwięki zniknęły, którego dźwięku najbardziej byś tęsknił?”

Podkreślając, że głusi mają niesamowicie głęboki świat, Arafatoğlu powiedział: „Masz dźwięki swoich bliskich, rodzeństwa, matki, ojca, ruchu ulicznego, zwierząt, ale nie jesteś świadomy ich wszystkich. Próbowaliśmy przekazać to w scenie w kawiarni. Nie ma żadnego dźwięku, gdy rozmawiają ze sobą, ale gdy przechodzą do ogólnego, jest niesamowity hałas. Są sami tam, gdzie jest nieobecność, są sami tam, gdzie jest obfitość. Chcieliśmy to przekazać. Mam nadzieję, że pewnego dnia zostanie wynalezione urządzenie takie jak to w filmie, a my wesprzemy je krótkim filmem i przełamiemy nowe granice”.

„Silent Plan” to opowieść o rozczarowaniu czwórki niesłyszących młodych ludzi, którzy od lat nagrywają głosy swoich bliskich, gdy w ostatniej chwili zostają oni odwołani z długo oczekiwanego projektu mającego na celu produkcję aparatów słuchowych. To także historia solidarności i oporu, która się z tym wiąże.

W rolach głównych występują Berk Aydın, Elif Çakırtaş, Mehmet Şah Çelik i Merve Ayaz, w filmie występują także Müslüm Tamer, Emre Ertunç, Özge Kutlu, aktorzy dziecięcy Tapdığ Aliyev i Enes Eymen Ayvaz oraz aktorzy-weterani Emin Yaşar, Ahmet Talay i Sabri Arafatoğlu w różnych rolach.

Za montaż 14-minutowego filmu odpowiadał Adem Yeşilay, a muzykę skomponował Mustafa Yunal.

Kontynuując swoją podróż po międzynarodowych festiwalach filmowych, krótkometrażowy film otrzymał „Honorową Nagrodę” na Global Shorts w Los Angeles oraz nagrody za „Najlepszy Scenariusz” i „Najlepszy Oryginalny Pomysł” na Best Indie Film Awards w Tokio.

Produkcja, która znalazła się w gronie finalistów nagród filmowych Prisma w Rzymie we Włoszech, została również nominowana w kategorii Najlepszy zwiastun na The Monthly Film Festival w Glasgow w Szkocji.